বিলাহী, পিঁয়াজ ইত্যাদি

খাদ্যসামগ্ৰীৰ মূল্যবৃদ্ধিয়ে কেৱল গৃহিণীকে নহয়, ৰাজনৈতিক নেতাসকলকো বেয়াকৈ বিপদত পেলায়৷ বহু বছৰৰ আগতে নতুন দিল্লীৰ নিৰ্বাচনত পিঁয়াজৰ মূল্যবৃদ্ধিয়ে মুখ্যমন্ত্ৰীৰ পদৰ প্ৰাৰ্থী সুষমা স্বৰাজক ভালকৈ বিপদত পেলাইছিল আৰু উৰাজাহাজেৰে তেওঁ আৰব দেশৰ পৰা পিঁয়াজ আনি নিৰ্ধাৰিত মূল্যত বজাৰত যোগান ধৰিছিল৷ সেই সময়ত বোধকৰোঁ কংগ্ৰেছৰ শীলা দীক্ষিত মুখ্যমন্ত্ৰী পদত অধিষ্ঠিত আছিল৷ বৰ্তমান বিলাহীয়ে গৃহিণীসকলক দুচকুৰে ৰঙা জবা ফুল দেখুৱাইছে; মূল্যবৃদ্ধিয়ে সৰ্বকালৰ ৰেকৰ্ড ভংগ কৰিছে৷ এই বছৰৰ বিলাহীৰ মূল্যবৃদ্ধিৰ কাৰণ হিচাপে কৃষি বিশেষজ্ঞসকলে সংৰক্ষণৰ অভাৱ আৰু কৃষকক চৰকাৰীভাৱে উৎপাদনৰ সময়ছোৱাত শস্যৰ মূল্য একেবাৰে কমি যোৱাৰ সময়ত কোনো সকাহ নিদিয়াৰ বাবে বৰ্তমান কৃষকসকল বিলাহীজাতীয় কম দিনতে নষ্ট হৈ যোৱা, সংৰক্ষণৰ বিশেষ ব্যৱস্থাৰ প্ৰয়োজন হোৱা পাচলিৰ খেতি কৰিবলৈ আগ্ৰহী নহয় বুলি কোৱা হৈছে৷ উদাহৰণস্বৰূপে আমাৰ ৰাজ্যত বিলাহীৰ উৎপাদনৰ সময়ত পথাৰত প্ৰতি কিলোগ্ৰামৰ মূল্য দুই-তিনি টকাও হৈ যোৱাৰ ফলত কৃষকে বীজ আৰু সাৰৰ মূল্যই পাবলৈ সক্ষম নহয়৷ এনে পৰিস্থিতিত কেতিয়াবা অতিষ্ঠ হৈ খেতিয়কে বিলাহী বাটত পেলাই দি প্ৰতিবাদ কৰাৰ বাতৰিও পোৱা যায়৷ আমাৰ ৰাজ্যত, বিশেষকৈ শীতল ভঁৰালৰ অভাৱত প্ৰতিবছৰে বাটত প্ৰতিবাদ কৰি পাচলি দলিয়াই দিয়া দেখা যায় নাইবা অধিক ঋণগ্ৰস্তই আত্মহত্যাৰো পথ লয়৷ এনে বেমেজালিবোৰৰ খবৰ ৰখাৰ দায়িত্ব চৰকাৰী কৃষি বিভাগৰ৷ যথেষ্ট বেতন আৰু অন্যান্য সা-সুবিধা পোৱা পঞ্চায়ত, ব্লকৰ অফিচাৰ, কৃষি বিশ্ববিদ্যালয়সমূহৰ বিয়াগোম বিষয়াৰ দায়িত্বত এইবোৰ কাম ন্যস্ত কৰিলে দৰিদ্ৰ কৃষক আৰু গৃহিণী উভয়ে ৰক্ষা পৰিব৷

বিলাহীৰ মূল্যবৃদ্ধিৰ সময়ছোৱাতে এজন পৰ্যবেক্ষকে উৎপাদনৰ সময়ত মূল্য হ্ৰাস হৈ যোৱালৈ ৰৈ নাথাকি চৰকাৰীভাৱে কৃষকৰ পৰা বিলাহী আৰু সহজে নষ্ট হ’ব পৰা আন পাচলি উচিত মূল্যত ক্ৰয় কৰি কৃষকক সকাহ দিয়া, সংৰক্ষণ কৰা, নাটনিৰ সময়ত সেই পাচলিৰ যোগান ধৰা আৰু লগতে কৃষিজাত সামগ্ৰী সংৰক্ষণৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ [Proccesed food যেনে ছচ, জাম, জেলী, আচাৰ আদি] দ্বাৰাও সমস্যা সমাধানত সহায়ৰ হাত আগবঢ়াব পাৰে৷ আমাৰ দেশত ঘৰুৱা ৰন্ধনত, হোটেল, ৰেস্তোৰাঁ আদিত এনেবোৰ সামগ্ৰীৰ ভাল বজাৰ এখন আছে যদিও বিশেষকৈ অসমত এনে সামগ্ৰী প্ৰস্তুতৰ বৰ প্ৰচলন নাই৷ ইয়াৰ বিপৰীতে এটকা মূল্যৰ Tomato Ketchupৰ পেকেটবোৰৰ চাহিদা প্ৰচুৰ আৰু ব্যৱসায়ো লাভজনক৷ বৰ্তমান আমাৰ ৰাজ্যলৈ এনে পেকেট বিশেষকৈ নতুন দিল্লী আৰু ৰাজস্থানৰ পৰা আহে৷

বিলাহীৰ লগতে বৰ্তমান আন পাচলি, বিশেষকৈ পিঁয়াজৰ মূল্যবৃদ্ধিয়ে ৰাইজক ভালকৈ কন্দুৱাইছে৷ ২০২১ চনৰ পাছত বৰ্তমান ২০২৩ চনত ই উচ্ছ সীমাত উপনীত হৈছে [জুনত ১.৬৫ শতাংশ]৷ ইয়াৰ কাৰণ হিচাপে বৰষুণৰ বাবে উৎপাদন কম, বাংলাদেশৰ ৰপ্তানি কম, সৰ্বোচ্ছ উৎপাদক মহাৰাষ্ট্ৰৰ উৎপাদন হ্ৰাস আদিলৈ আঙুলিওৱা হৈছে৷ আমাৰ দেশত মহাৰাষ্ট্ৰ [৪৩ শতাংশ], মধ্যপ্ৰদেশ [১৫ শতাংশ], কৰ্ণাটক [৯ শতাংশ] আৰু গুজৰাট [৮ শতাংশ] পিঁয়াজৰ প্ৰধান উৎপাদনকাৰী ৰাজ্য৷ ২০২২-২৩ চনৰ সময়ছোৱাত দেশে ২.প্ত মেট্ৰিক টন পিঁয়াজ বাংলাদেশ, মায়লেছিয়া, সংযুক্ত আৰব দেশ, শ্ৰীলংকা আৰু নেপাললৈ ৰপ্তানি  কৰে৷ ২০১৮-১৯ৰ তুলনাত এই বছৰ [২০২২-২৩] পিঁয়াজৰ উৎপাদন ২৩.৩ মেট্ৰিক টনৰ পৰা ৩১.০১ মেট্ৰিক টনলৈ বৃদ্ধি হয়৷ ২০১২ চনত এইবিধ অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰীৰ মূল্য ১৭৫ টকা পৰ্যন্ত হৈছিল৷ বৰ্তমান দেশত প্ৰতি কিলোগ্ৰামত ৫০ টকা মূল্যৰ পিঁয়াজ অহা দুমাহত ৬০-৭০ টকা হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে৷ অহা বছৰৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত বিভিন্ন বিষয়ৰ লগতে পিঁয়াজ আৰু বিলাহীয়েও বিশেষ ভূমিকা লোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে৷ ৰাজনৈতিক কাৰণত নহ’লেও ৰাইজৰ ৰান্ধনিশালৰ কথা ভাবিয়ে এনেবোৰ সামগ্ৰীৰ বজাৰ নিয়ন্ত্ৰিত হোৱা উচিত৷ ই উৎপাদকৰ স্বাৰ্থও সুৰক্ষিত ৰাখিব৷