বৰ্তমান অসমৰ বহু লেখক-সাহিত্যিকে তেওঁলোকৰ সুন্দৰ লেখাৰে অসমীয়া সাহিত্য চহকী কৰি ৰাখিছে আৰু বাতৰিকাকত, আলোচনীত বিভিন্ন ইছ্যু উপস্থাপনেৰে অসমৰ জাতীয়তাবাদী সত্তাক জীয়াই ৰখাৰ লগতে নিজৰ বৌদ্ধিক মতাদৰ্শক সুন্দৰভাৱে উপস্থাপন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ এইসকল মননশীল লেখকৰ চিন্তাশীল লেখাই অসমীয়াৰ ভাষা-সাহিত্যৰ ভঁৰালটো চহকী কৰাৰ লগতে বিভিন্ন বিশ্লেষকৰো মন চুই যাবলৈ সক্ষম হৈছে৷ ই সঁচাকৈয়ে এখন সমাজৰ বৌদ্ধিক উৎকৰ্ষৰ বাবে শুভ লক্ষণ৷ কিন্তু এটা জাতিৰ কৃষ্টি-সংস্কৃতিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সাহিত্য, ঐতিহ্য, পৰম্পৰা বা সমস্যাক যেতিয়া ৰাষ্ট্ৰীয় বা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ প্ৰসংগ আহি পৰে, তেতিয়াই সেই জাতি বা প্ৰদেশৰ লেখকসকলে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা ল’ব লাগে৷ এইক্ষেত্ৰত নিজৰ মাতৃভাষাৰ বাদেও যিকোনো এটা ৰাষ্ট্ৰীয় বা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ভাষাত দখল থকাটো অতি প্ৰয়োজন হৈ পৰে৷ ভাৰতৰ ক্ষেত্ৰত দ্বিভাষিক লেখকসকলে বিভিন্ন ৰাজ্য, জাতি বা সম্প্ৰদায়ৰ মাজত ভাষিক আৰু সাংস্কৃতিক ব্যৱধান দূৰ কৰাত, বুজাবুজিৰ পোষকতা কৰাত, আৰু দেশত সমন্বয়ৰ প্ৰসাৰত উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰি আহিছে৷ অনৈক্যৰ মাজত ঐক্যৰে সমৃদ্ধ ভাৰতৰ দৰে দেশ এখনৰ ক্ষেত্ৰত দ্বিভাষিক লেখকৰ প্ৰয়োজনীয়তা কেইবাটাও কাৰণত গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ ক’বলৈ গ’লে ভাৰতৰ দ্বিভাষিক লেখকসকলে সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য সংৰক্ষণ, ভাষিক বৈচিত্ৰ্যৰ প্ৰসাৰ, যোগাযোগ বৃদ্ধি, সাংস্কৃতিক আদান-প্ৰদানৰ পোষকতা, সামাজিক সমস্যাসমূহৰ সমাধান, বিশ্বব্যাপী ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা, আনক অনুপ্ৰাণিত কৰা, বহুভাষিক শিক্ষাৰ পোষকতা কৰাৰ লগতে জাতিৰ ঐক্যৰ প্ৰসাৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে৷ অসমৰ দৰে সমস্যাজৰ্জৰ ৰাজ্য এখনৰ ক্ষেত্ৰতো দ্বিভাষিক লেখকৰ গুৰুত্ব অপৰিসীম৷ অসমৰ দ্বিভাষিক সাহিত্যিকসকলে অসমীয়া সংস্কৃতি সংৰক্ষণ, অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰসাৰ, সাংস্কৃতিক আদান-প্ৰদানৰ সুবিধা প্ৰদান, বিশ্বব্যাপী অসমীয়া সাহিত্যক প্ৰতিনিধিত্ব, আন্তঃসাংস্কৃতিক বুজাবুজিৰ পোষকতা, আঞ্চলিক বিষয়সমূহৰ সমাধান, জনজাতীয় ভাষা সংৰক্ষণ, অসমীয়া পৰিচয়ৰ প্ৰসাৰ, শৈক্ষিক প্ৰভাৱ, আৰু ৰাজ্যৰ ভিতৰত বহুভাষিকতাক উৎসাহিত কৰাকে ধৰি অলেখ কাম কৰিব পাৰে৷ তদুপৰি গণতান্ত্ৰিক শাসন ব্যৱস্থা এটাত সমালোচনাৰ জৰিয়তেহে এক সুন্দৰ শাসন-তন্ত্ৰৰ কথা ভাবিব পাৰি৷ অসমৰ বেলিকা দৈনিক বিভিন্ন কাকত, আলোচনীত প্ৰকাশ পোৱা ক্ষুৰধাৰ সমালোচনাত্মক লেখাই চৰকাৰৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰি শাসন-তন্ত্ৰটো সুন্দৰকৈ চলাই নিয়াত সুবিধা কৰি দিছে৷ কিন্তু কথা হ’ল, অসমক অসমতে সমালোচনা কৰি চৰকাৰী শাসন-তন্ত্ৰত বিশেষ ভূমিকা লৈছোঁ ঠিকেই, পিছে ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত অসমক প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ অসমৰ বৌদ্ধিক মহল প্ৰকৃততে সক্ষম হৈছেনে? এই কথা অনস্বীকাৰ্য যে অসম প্ৰদেশৰ উন্নতি আৰু প্ৰগতি সৰ্বভাৰতীয় শাসন ব্যৱস্থাটোৰ ওপৰত বাৰুকৈয়ে নিৰ্ভৰ কৰে৷ কিছুমান ৰাজ্যিক বিষয়ৰ বাদে উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰত বহু কথাতেই অসমে ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজনীতি বা শাসনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হ’বলগীয়া হয়৷ সেয়েহে এনেক্ষেত্ৰত ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত অসমৰ ই৬ু্য উপস্থাপন কৰিবলৈ অসমৰ বৌদ্ধিক সমাজৰ কিমানসংখ্যক যত্নপৰ হৈছে বা সফলতা অৰ্জন কৰিছে? তদুপৰি অসমীয়া কৃষ্টি-সংস্কৃতিৰ বিকাশক কিমানসংখ্যক লেখকে অনুবাদ সাহিত্যৰ জৰিয়তে বিশ্ব প্ৰেক্ষাপটত প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে?

আজিৰ সময়ত অতিকৈ দুৰ্ভাগ্যজনক আৰু চিন্তনীয় কথাটো হ’ল, অসমত দ্বিভাষিক লেখকৰ অতিকৈ অভাৱ৷ ৰাষ্ট্ৰীয় বা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত আমাৰ সমস্যা আৰু বিকাশ প্ৰকাশ কৰাৰ এটাই উপায় হ’ল যে অসমৰ লেখকে ইংৰাজী মাধ্যমত লিখা-মেলা কৰি বাতৰিকাকত-আলোচনীত প্ৰকাশ কৰিব লাগিব বা অসমীয়া কিতাপসমূহ ইংৰাজী ভাষালৈ ভাবানুবাদ কৰিব লাগিব৷ দিল্লীৰ ৰাজপথত অৰ্ধউলংগ হৈ আন্দোলন কৰাতকৈ বৌদ্ধিক আন্দোলনৰ জৰিয়তে অসম বা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ যিকোনো এটা বিষয় যদি ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত উপস্থাপন কৰিব পৰা যায়, তেন্তে তাৰ সমাধান শান্তিপূৰ্ণ, ফলপ্ৰসূ আৰু তাৎক্ষণিক হোৱাৰ সম্ভাৱনা প্ৰবল৷ কিন্তু অসমৰ বৌদ্ধিক ক্ষেত্ৰখনত তাকৰীয়া ইংৰাজী লেখকৰ বাবে এই প্ৰচেষ্টা সফল হৈ উঠা নাই, যাৰ বাবে আমি সকলো সময়তে হাতত জোঁৰ লৈ বা টায়াৰ জ্বলাই আন্দোলন কৰিবলগীয়া হয়৷ এজন দক্ষ ইংৰাজী লেখক হ’বলৈ সময়, কষ্ট আৰু ধৈৰ্যৰ প্ৰয়োজন৷ দৃঢ়তা আৰু সঠিক সমৰ্থনৰ সহায়ত উচ্ছাকাংক্ষী লেখকসকলে নিজৰ ভয়ক অতিক্ৰম কৰি ইংৰাজী ভাষাত নিজকে প্ৰকাশ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত আত্মবিশ্বাসী হ’ব পাৰিব লাগিব৷ মাধ্যম ফ’বিয়া পৰিত্যাগ কৰি নতুন প্ৰজন্মই অসমীয়াৰ লগতে ইংৰাজীত লিখাৰ প্ৰতিও ধাউতি বঢ়োৱাটো বাঞ্ছনীয়৷ অসম তথা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলক ৰাষ্ট্ৰীয় তথা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ, অসমৰ বিভিন্ন ইছ্যুত ৰাষ্ট্ৰীয় নেতৃত্বৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিবলৈ বৌদ্ধিক আন্দোলনৰ বাদে উৎকৃষ্ট আন্দোলন আন একো হ’বই নোৱাৰে৷